Ο Αύγουστος επάτησε...στην άκρη του χειμώνα ...

Το μικρό καλοκαίρι των Ορέων, έγινε μικρότερο φέτος... Φαίνεται εθύμωσε ο Νεφεληγερέτης ΔΙΑΣ και  μάζεψε τα φορτωμένα με βροχή αστραπόβροντα και κεραυνούς σύννεφα του , πάνω από το λίκνο του... Ίσως να τον ενόχλησε η προχθεσινή υπέροχη νυχτερινή καντάδα ,που για πρώτη φορά απο την εποχή των ΚΟΥΡΗΤΩΝ , του έκαναν τα συγχωριανάκια του στο ΔΙΚΤΑΙΟ ΑΝΤΡΟ, επειδή τονε ξυπνήσανε νυχτιάτικα μετά από τόσες χιλιάδες χρόνια...

Τρεις μέρες αστραποβροντά, βρέχει , κεραυνοβολεί και απειλεί να συνεχίσει ...Λιγότερο στο κάμπο, περισσότερο στ´ όρη που αυτές τις μέρες όπως κάθε χρόνο κάνει τις θερινές του διακοπές ο γιός του ο Διόνυσος... Εκεί στη μέση του Λιμνάκαρου , στο περιβόλι του βουνού, πασκίζομε κάθε αργά με το Διονύση , να  αδειάσουμε τη βαρέλα για να μπει η καινούργια σοδειά, μα κάνει ο κύρης του ό,τι  μπορεί να μας σε βάλει εμπόδια ...

Μα δεν εβάσταξα οψές αργά και του παράγγειλα: -Νιόνιο, εμείς οι Ορέοι, στο δίκιο μας απάνω και με τον ίδιο το θεό να χρειαστεί τα βάνω(με)... Πες το του Κυρού σου, γιατί το παράκανε με τη βροχή . Ο κάμπος είναι γεμάτος με έτοιμα γεννήματα τση γης που τα σαπίζει η βροχή και τα χαλάει... Πως στην ευχή θα ζήσουνε οι ανθρώποι σε τέτοιες εποχές που όλοι ξανοίγουνε να τω σε πιούν το αίμα, άμας τω σε καταστρέψει τις σοδειές...; Άσε που και την εορτή για το κολοκύθι που ετοιμάζουνε οι αξιοζήλευτοι Αβρακοδιανοί, κινδυνεύει να τως τη χαλάσει, έτσι για μη μπορέσουνε οι ανθρώποι να ξεκλέψουνε μια ώρα του Χάρου... 

Αυτά του παράγγειλα οψάργας, και  αγρίεψε σήμερο πιό πολύ  και τάκαμε πάλι λούτσα ... Χμμμ´....