Ο Νικόλαος Αγογλωσσάκης ετών 93, ο επονομαζόμενος Πυρομπούκαλος...
Μαζί με τον "κηδεμόνα"ανηψιό του Μιχάλη Αγογλωσσάκη, αποτελέσαμε μια μοναδική ομάδα Ορέων (με παλιές ρίζες...)
Βάλαμε στόχο να αποκαταστήσουμε τις ζημιές από το βάρος του χιονιού και τις κακοκαιρίες του χειμώνα, στο αποδεδειγμένα υψηλότερο αμπέλι των ορέων του τόπου μας και να κάνουμε την απαραίτητη καλλιέργεια. Το συνηθίζουμε, η ίδια ομάδα από τότε που το φυτέψαμε.(1998).
Ο Πυρομπούκαλος , που έχει ήδη χαρακτηριστικά θρύλου στο χωριό του και στους οινοπότες της παρέας, είναι ένας υπέροχος άνθρωπος... Αειθαλής γέροντας, μερακλής, δυνατός οινοπότης, καλοκάγαθος, τραγουδιστής, ψάλτης, φορτωμένος με αναμνήσεις του τόπου του και της μακράς παρουσίας του στο ψευτοντουνιά, έγραψε χθές μια ακόμη Ορέα σελίδα στο Ημερολόγιο του Λιμνάκαρου... Συντόνισε την ομάδα, δούλεψε, τραγούδησε, έψαλε την Ζ´ ωδή του Ακαθίστου ύμνου,(....άμπελος αληθινή τον βότρυν τον πέπειρον η γεωργήσασα, οίνον στάζοντα τον τας ψυχάς ευφραίνοντα...),χαιρέτησε τους περαστικούς στερεότυπα και με περισσή φυσικότητα " γειά σου Μανώλη..."και κράτησε χαμηλά με τις ατάκες του την ένταση μας, από την κούραση από τις προσπάθειες της καλλιέργειας ...
Το επιδόρπιο της εργασίας είχε απ´ όλα μαζί με τις ευχές "και του χρόνου..."
(Ακολουθεί φωτογραφική τεκμηρίωση...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου